15 Mart 2008

Bu yazımda konudan konuya atlayabilirim... Biraz karışık bir yazı çünkü bu...


Zormuş...
Hayat, aşık olmak, iş bulmak, çalışmak ve en garibi bir hayatı bitirip yeni bir hayata başlamak.
Cuma günü yeni bir hayata başladım. Önce bu hayat için yapmam gereken şeylere karar verdim, yavaş yavaş uygulamaya başladım, Ve sonra bu hayat için en önemli şeye geleceğim için ne yapmam gerektiğine karar verdim. Evet buldum. Ben ne istediğimi artık biliyorum. Belki yeterli bi kültürüm yok yada yeterince iyi bir okul hayatın ne bileyim bir üniversite okumadım ama işim yani beni hayatta en çok mutlu edecek meslek için oyunculuk için bunları yaparım. Yeterince beni mutlu edecek mi bilmiyorum ama iyi bir iş buldum. İlk defa deneyeceğim bir iş bu. Herşey hazır değil bu hayatta. Aslında çok korkuyorum yeni bir ortam, tanımadığım insanlar ve hiç bilmediğim bir iş. Ama şöyle düşünmek lazım. Bu işe girmeden önce de bir işe başlamıştım ve orda da tanımadığım tam 23 insan vardı. Ve hepsiyle cuma günü çok üzülerek ayrıldık. Ve onların hepsi benden neredeyse 6-7 yaş büyük insanlardı. Hatta bazıları daha da fazla. Bunu düşüncede ne bileyim çok da heyecanım kalmıyo. Aksine daha mutlu oluyorum. Bundan sonra hayatta nasıl mutlu olucaksam onu yapıcam. Ne kadar insanların beni üzmesine karşı çıkamasamda artık daha güçlü oloup insanlara hemen güvenmeyeceğim. Hele de erkeklere ASLA. Zaten yeterince üzdüler beni , daha fazlasına gerek yok...
Galiba insan kendine güvendikten sonra herşeyi yapabiliyor. Yani ben nasıl kendime güvendim die sorarsanız : Önce zayıflamaya başlayarak ve sonra da doğru kararlar verip bir takım şeyleri yoluna koyarak. Her insanın kendine gerçekten çok güvenmesi lazım. Mesela artık kilomu saklamıyorum. Hemde babamdan. Evet en çok ona söylemeye korkardım. Ama şimdi söyleyebiliyorum.Hatta sizlerde bilin 87 kiloyum. Ne de olsa vericem:) Herkes bilebilir...
Ne kadar böyle yolunda desemde 2-3 gündür çok hassaslaştım. Ama bu neden bilmiyorum. En ufak şeyde ağlıyorum ya da sinirleniyorum. Büyük ihtimal sigarayı azaltmamdan olmalı. O yüzden önce zayıflayıp sonra sigarayı bırakırum.
Dediğim gibi bu yazımda biraz konudan konuya atladım ama herşeyi yazdım:D
İYİ GECELER...

09 Mart 2008

derdim seninle... acın en dipte...

Senelerdir bilgisayarımda olmasına rağmen daha ilk defa bugün dinliyorum bu şarkıyı. Dorian-dipte. Gerçekten güzel bir rock parça. Dünde daha geç bir saatte yazmak istedim ama tam anlamıyla duygularımı ve düşüncelerimi sizlere daha doğrusu tek okuyanım ablama rahat anlatamayacağımdan dolayı yazmadım. Ne yazıcaktım onu da bilmiyorum. Ama cuma günü iş çıkışı 2 tane güzel konu bulmuştum. Bir tanesi öyküydü diğeri ise o anda aklıma gelen ilginç bir düşünce: ''Aşkın bana yaramadığını düşündüm.'' Bilmiyorum ne kadar doğru ne kadar yanlış ama galiba yaramıyor. Ee bunu düşünmem için ilişkilerimi analiz etmem gerekiyor. Onu da yaptım. Ama sonra baktım ki hep aşktan yazıyorum ve sıkıyor muyum acaba okuyanlarımı yani ablamı :) Değiştirdim ve öykümü nasıl yazıcağımı düşünmeye başladım. Tam o sırada en büyük hayalim yani film senaryom aklıma geldi ve bundan sonrki yazılarım da sizlere bölüm bölüm onu yazmaya karar verdim...

05 Mart 2008

sizlere ilk defa ağlayarak ve sarhoş yazıyorum galiba...


inanır mısınız şu anda ne imla kurallarını ne de kendi kurallarımı umursuyorum.. içtiğim zamanlarda genellikle hep böyle hassas ve ağlarken buluyorum kendimi. ve böyle zamanlarda da aklıma hep yanlışlarım, hatalarım geliyo. ve daha çok daha çok ağlıyorum. dün farkettim ki meğer ben ne okul hayatm daha doğrusu hayatım boyunca kimseyi umursamamışım. hep kendi bildiğim doğruyu seçmişim. hep üzüldüğümde, ağladığımda, sevindiğimde tekmişim. meğer insanlar aslında hep yalnızlarmış. meğer doğruymuş bir zaman sonra insanlar hep yalnız başlarına kalırmış. evet dediğim gibi birazcık içince kendimden geçiyor, doğrularımi, hatalarım, sevdiklerim, aşklarım kısacası bana dair herşey aklıma geliyor... ben buyum.. ilgi isteyen, ağlamayı seven, kend bildiğini okuyan en önemlisi kendine deli gibi güvenen bir kızım... ama bir o kadar da zor bi kızım...çözmeyi bilen çözer çözemeyen ....